به نقل از «صدای ایران»

امیر عبداللهیان: سیاست ما به احترام به حاکمیت و تمامیت ارضی است / افتتاح سرکنسولگری ارمنستان در تبریز

تاریخ انتشار: ۲۹ مهر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۲۳۳۷۴۴

به گزارش صدای ایران، «حسین امیرعبداللهیان» در آیین افتتاح کنسولگری جمهوری اسلامی ایران در شهر قاپان جمهوری ارمنستان، گفت: بسیار خرسندم که با تلاش همکاران در وزارت امور خارجه و سفیر ایران در ایروان و همه دیپلمات‌ها در این کشور، شاهد افتتاح سرکنسولگری ایران در قاپان هستیم.

وزیر امور خارجه افزود: برای سرکنسول کشورمان، آقای عابدین که از دیپلمات‌های فعال ایران هستند، آروزی موفقیت دارم و مطمئنم همکارانم در سرکنسولگری در قاپان از حمایت کامل کشور دوست، ارمنستان، برخوردار خواهند بود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

افتتاح سرکنسولگری ارمنستان در تبریز

وی در ادامه از آمادگی ایران برای افتتاح سرکنسولگری ارمنستان در تبریز خبر داد و گفت که تصمیم ایران برای تأسیس سرکنسولگری در قاپان، نشان‌دهنده روابط دیرینه میان دو کشور است.

سیاست ما به احترام به حاکمیت و تمامیت ارضی است

امیرعبداللهیان با تأکید براینکه ایران امنیت ارمنستان را امنیت خود و منطقه می‌داند، تصریح کرد: سیاست ما به احترام به حاکمیت و تمامیت ارضی است و همکارانم در سفارت ایران در ایروان تلاش می‌کنند همکاری اقتصادی دو کشور بیش از دو کشور افزایش پیدا کند.

وی افزود: استان سیونیک یکی از کُریدورهای اصلی شمال به جنوب است و ما ارمنستان را یکی از مسیرهای ترانزیت مهم شمال و جنوب می‌دانیم و برای تقویت این مسیر ترانزیتی و گسترش آن و سرعت دادن به حرکت کامیون‌داران و مسافران بیشترین همکاری را با دولت ارمنستان خواهیم داشت.

میزوریان: ایران شریک همیشگی ماست

«آرارات میزوریان» وزیر خارجه ارمنستان هم در ‌این مراسم ضمن خوشامدگویی به هیأت ایرانی، گفت: امروز روز مهمی برای روابط تاریخی و دیرینه و حسن همجواری ایران و ارمنستان است و با اطمینان می‌گویم که گشایش سرکنسولگری به ارتقای همکاری‌های دو جانبه و توسعه روابط میان دو کشور کمک می‌کند.

وی با اشاره به اینکه مسیری که در طول ۳۰ سال گذشته در روابط دوجانبه پشت‌سر گذاشتیم استراتژیک است، گفت: اطمینان دارم از این به بعد تلاش‌های زیادی برای روابط مفید و سودمند به عمل خواهد آمد.

میزوریان: ایران همیشه شریک ارمنستان بوده و خواهد بود 

وزیر خارجه ارمنستان با اشار به آمادگی ایران برای گشایش سرکنسولگری در تبریز، از عزم و اراده کشورش برای انجام این کار خبر داد و تصریح کرد: ایران همیشه شریک ارمنستان بوده و خواهد بود و همکاری‌های ما در حوزه سیاسی، اقتصادی، انرژی و همکاری حمل‌ونقل است که امید دارم با این افتتاحیه بیش از بیش گسترش یافته و موجب تماس بیشتر میان ملت ایران و ارمنستان، شاخص روابط گرم برای دو کشور دوست و کمک به امنیت منطقه شود.

وزیر خارجه ارمنستان ضمن تبریک به سرکنسول جمهوری اسلامی ایران در قاپان تأکید کرد: مطمئن باشید همواره مورد حمایت وزارت خارجه ارمنستان برای مأموریت موفق خود خواهید بود.

 
 

منبع: صدای ایران

کلیدواژه: امیر عبداللهیان افتتاح سرکنسولگری خارجه ارمنستان دو کشور

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت sedayiran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «صدای ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۲۳۳۷۴۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

پلورالیسم چه نگاهی به سیاست بین‌الملل دارد؟

عصر ایران؛ شیرو ستمدیده - پلورالیسم در مفهوم متعارف، نظریه‌ای جامعه‌شناختی-سیاسی است که بر پراگندگی قدرت در میان شماری از مجموعه‌ها یا گروه‌های رقیب تاکید دارد.

پیش از این دربارۀ پلورالیسم و دولت پلورالیستی توضیح داده‌ایم. اینکه پلورالیسم یا کثرت‌گرایی چه نگاهی به سیاست بین‌الملل دارد، موضوع این نوشته است.

 مختصرا باید گفت پلورالیسم در حوزۀ سیاست بین‌الملل، نفوذپذیری دولت را برجسته می‌کند. چشم‌انداز پلورالیستی در سیاست بین‌الملل، بویژه در ایالات متحدۀ آمریکا، در دهه‌های 1960 و 1970 ظهور یافت و بر شالودۀ ارزش‌های لیبرالیستی استوار بود.

جان برتن، پلورالیست انگلیسی، با استفاده از تشبیه میز بیلیارد، محدودیت‌های رویکرد دولت‌محور به سیاست بین‌الملل را روشن کرد. بر اساس این تشبیه، رئالیسم به دولت‌ها به مثابه توپ‌های بیلیارد، یعنی واحدهایی نفوذناپذیر و مستقل، می‌نگرد که از راه فشار بیرونی بر یکدیگر تاثیر می‌گذارند.

از این رو رئالیسم در سیاست بین‌الملل چنین می‌پندارد که دولت‌های دارای حاکمیت، که در نظام پرهرج‌ومرج بین‌المللی تعامل دارند، مانند مجموعۀ توپ‌های بیلیارد روی میز، این طرف و آن طرف برده می‌شوند و به هم می‌خورند.

به عقیدۀ پلورالیست‌ها، این تشبیه از این حیث گمراه‌کننده است که حد نفوذ روزافزون بازیگران بین‌المللی، مانند شرکت‌های چندملیتی و سازمان‌های غیرحکومتی را نادیده می‌گیرد و نیز نمی‌تواند وابستگی دولت‌ها، بویژه در مسائل اقتصادی را تشخیص دهد.

بنابراین، چشم‌انداز پلورالیستی الگویی از ترکیب بازیگران ارائه می‌دهد که ضمن توجه به حکومت‌های ملی، تاکید می‌کند که طیف گسترده‌تر صاحبان منافع و گروه‌ها، سیاست بین‌المللی را تعیین می‌کنند.

در تحلیل نهایی، از این دیدگاه، تاکید بر حاکمیت بیرونی، که از نظر رئالیسم محوری است، باید جای خود را به مفهوم میانه‌روتر خودمختاری بدهد.

توضیح اینکه، حاکمیت درونی یا داخلی در اشاره به توانایی دولت در ملزم کردن همۀ شهروندان، گروه‌ها و نهادهای درون مرزهای سرزمینی به کار می‌رود ولی حاکمیت بیرونی یا خارجی به جایگاه دولت در نظم بین‌المللی و توانمندی عمل آن به صورت واحدی مستقل و خودمختار مربوط است. حاکمیت درونی/داخلی و حاکمیت بیرونی/خارجی، در واقع نام‌های دیگری برای "اقتدار" و "استقلال" هستند.

به هر حال در پلورالیسم، تاکید بر حاکمیت بیرونی جای خودش را به مفهوم ملایم‌تر "خودمختاری" می‌دهد. یعنی استقلال دولت‌ها در عرصۀ بین‌المللی نسبتا کمرنگ می‌شود ولی کاملا از بین نمی‌رود.

تعدیل مفهوم حاکمیت بیرونی، این امکان را بوجود می‌آورد که مجموعه‌هایی مانند شرکت کوکاکولا یا شرکت اپل دقیقا همانند دولت‌هایی چون دولت‌های آلمان و کرۀ جنوبی و برزیل، بازیگرانی بین‌المللی تلقی شوند.

در واقع با توجه به تاکید پلورالیسم بر پراکندگی قدرت، همۀ بازیگران حکومتی و غیرحکومتی، در چارچوب کنترل‌ها ومحدودیت‌هایی قرار دارند و حرکت مستقل نمی‌توانند داشته باشند. و این به این معناست که مفهوم "استقلال" در ذیل درک پلورالیستی از سیاست بین‌الملل، به نحوی متفاوت یا رقیق فهمیده می‌شود.

یکی از پیامدهای مهم رویکرد پلورالیستی به سیاست بین‌الملل آن است که این رویکرد معرف دور شدن از "سیاست قدرت" و "بزرگنمایی ملی" است. البته این تحول چندان هم منعکس‌کنندۀ ایمان ایده‌آلیستی به اصول انتزاعی نیست بلکه بیشتر حاکی از درک این نکته است که وقتی قدرت به گستردگی توزیع شده باشد، رقابت نتیجۀ عکس می‌دهد.

در نتیجه، پلورالیست‌ها می‌خواهند بگویند که در جهانی با وابستگی فزاینده، سرانجام ثابت خواهد شد که گرایش به همکاری و یکپارچگی، که شاید در اروپا از همه جا آشکارتر است، اجتناب‌ناپذیر است.

در جهان کنونی، راستگرایان افراطی در آمریکا و اروپا به شدت با درک پلورالیستی از سیاست بین‌الملل مخالف‌اند. به همین دلیل افرادی نظیر دونالد ترامپ در آمریکا و مارین لوپن در فرانسه و نیز ولادیمیر پوتین در روسیه، هر کدام به نحوی در پی "بزرگنمایی ملی" هستند و از "سیاست قدرت" دفاع می‌کنند.

نفی "همکاری و یکپارچگی" در گرایش ترامپ به خروج آمریکا از ناتو و تاکیدش بر شعار "اول آمریکا" به خوبی مشهود است. حملۀ روسیه به اوکراین نیز به خوبی اعتقاد پوتین به "سیاست قدرت" را نشان می‌دهد.

راستگرایان افراطی‌ای چون مارین لوپن و دیگران در سایر کشورهای اروپایی نیز، با ناسیونالیسم پررنگی که دارند، آشکارا مخالف روند جهانیِ وابستگیِ فزایندۀ کشورها و بازیگران بین‌المللی به یکدیگرند.

کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: دولت جمع‌گرا؛ مبنای اقتصاد دستوری